Pomysł na użycie podrapanego materiału sięga 1977 roku i prób z miękkim papierem do akwaforty.

W nieco późniejszej serii jednobarwnych prac pod tytułem Scratch Screens uwypuklone zostały okaleczenia gąbczastej powierzchni monumentalnych ekranów.

Zadrapania na jednobarwnej płaszczyźnie — efekty użycia wideł w zamaszystym geście — stawały się aluzyjnym śladem (np. Scratch Pyramid, 1982). Wyeksponowanie specyficznego narzędzia pracy, które w ekstremalnych okolicznościach mogło służyć do walki, wpisuje natomiast w strukturę obiektu ślady procesu jego powstawania, jak również agituje do ponownego użycia.

Opracował Krzysztof Siatka