Powstające od 1987 roku monumentalne prace składają się z gąbczastych płaszczyzn oraz wielu warstw przezroczystej folii częściowo pokrytej farbą.

Oszczędnie stosowane środki i zwiewność tworzyw stoją w kontrze do skomplikowanej i wielopoziomowej konstrukcji — jej pojemność zaprasza widza do gry, w której folia o zróżnicowanej przezroczystości broni dostępu do wnętrza.

Odczucie głębi przy równoczesnej niemożności dostępu do jądra pozornie prostej, a jednak zawiłej struktury jest paradoksalne, wobec czego przyjęta zasada kształtowania form nie pozwala wyrokować o puryzmie czy ekspresji obiektów.

Zauważalne są wszakże odniesienia do dziedzictwa sztuki zarówno nieprzedstawiającej, jak i minimalistycznej (Untitled. Foil Object, 1989), a niekiedy i do starożytnej ikonografii (Trzy Gracje, 1989).

Opracował Krzysztof Siatka