Prace z tej serii, zapoczątkowanej w 1975 roku, wykonywane były zazwyczaj przy użyciu dwóch matryc do druku wypukłego — rozmieszczone na nich proste motywy różnej grubości ukośników lub linii pozostawały w stosunku wzajemnie antytetycznym.

W tak określonym procesie odbijania na przezroczystym papierze powstawały dynamiczne obrazy zbudowane z motywów przecinających się pod różnymi kątami i z różną częstotliwością.

Abstrakcyjne wizerunki — efekty owej zasadniczo antygraficznej metody — przypominając wadliwe struktury, dopuszczały odczytanie w kategoriach eksploracji i reprezentacji procesu odbijania, bądź też uwypuklenia błędów w ustalonym systemie zapisu (System of Notations, 1975).

Notacje były niekiedy drukowane z wykorzystaniem szablonu, który częściowo zasłaniał matryce i pozwalał na uzyskiwanie schematycznych kształtów. Tym sposobem cykl rozrósł się o motywy aluzyjne (Ścięte piramidy, 1976) oraz cytaty. Na przykład Nogi z waty Dawida (1975) to zrastrowany wizerunek fragmentu słynnej rzeźby Michała Anioła Buonarottiego, z nałożoną warstwą waty kosmetycznej. Dzieło ironicznie ilustruje frazeologizm mieć nogi jak z waty: jego delikatność i nietrwałość substancji są antytezą specyfiki tradycyjnie rozumianej pracy rzeźbiarza, zmagającego się z obróbką marmurowych bloków.

Opracował Krzysztof Siatka