Znakiem rozpoznawczym tego cyklu, realizowanego od 1983 roku, są nałożone na siebie dwie spiczaste formy — przypominają one bumerangi, których zasugerowany ruch odbywa się w przeciwnych kierunkach.

Agresywna symbolika i surowa faktura dzieł, która może kojarzyć się z materią organiczną, korelują z atmosferą przełomowych momentów dziejowych: seria powstawała w latach poprzedzających rozsunięcie żelaznej kurtyny, zburzenie Muru Berlińskiego, rozpad ZSRR i przemiany systemów politycznych w krajach Europy Środkowej i Wschodniej.

Przepracowanie abstrakcyjnych ideogramów w New “New” Revolution to jednak coś więcej niż tylko próbą artystycznego okiełznania natury politycznych i społecznych przemian — możliwe są jeszcze co najmniej dwie inne drogi interpretacji.

Po pierwsze, seria jest ironiczną odpowiedzią na zapotrzebowanie kultury popularnej na atrakcyjnie projektowane znaki, skądinąd niewolne od znamion ideologicznych (np. Oh… oh…, 1988), a po drugie — z perspektywy rozwoju filozofii sztuki — stanowi komentarz w sprawie dewaluacji postępu i nowości jako elementarnych wartości awangardowych.

Opracował Krzysztof Siatka