W 1976 roku artysta stworzył unikalną formułę reprezentacji momentów wyabstrahowanych z błahych procesów — zaledwie chwilowy związek tychże z teraźniejszością decyduje o wyjątkowości cyklu Moment Art.

Efemeryczne zdarzenia uchwycone na transparentnej fotografii, takie jak przewracająca się szklanka z wodą (Moment Art – Uchwycenie II Glass, 1974–1976) lub odbicie w bańce (Moment Art – Bańka, 1974–1976), znacząco demokratyzują tematykę sztuki.

Źródeł podobnych zainteresowań można doszukiwać się już w 1972 roku, kiedy to powstawały projekty zdarzeń: pisania patykiem na wodzie z trocinami (Pisanie na wodzie, 1972) czy naprężania elastycznej tkaniny, po której powierzchni przetaczają się kule (Batut, 1972).

Reguły rządzące koncepcją Moment Art trywializują etos pracy artysty i zrównują jego działanie z procesami życia. Podobnie, w tak rozszerzonym polu sztuki odnajdywać się mogą wyimki z najzupełniej mechanicznych czynności (np. Hammering Artist, 1976).

Moment Art stanowi zarazem autorefleksyjną kontynuację motta Dunikowskiego-Duniko I am always changing (1972). Emblematycznym przykładem zastosowania tej metody są fotograficzne sekwencje przedstawiające oddech (Oddech Duniko, 1974/1976, lub w intymnej wersji Wspólny druk oddechem, 1980).

W szeregu dzieł portret autora ulegał dekompozycji, fragmentaryzacji i multiplikacji, tak że pozujący artysta sprawiał wrażenie manipulowania elementami kompozycji obrazu (np. Uchwycenie, 1976, lub Rysowanie w oddechu II, 1979) — tymi sposobami autor eksplorował uwikłanie własnego ciała w reguły jego przedstawienia.

Opracował Krzysztof Siatka